Verrassingen van Namibië

Vandaag hadden we niet zoveel gepland. Onze dag begon al een uur later dan gisteren (toch wel tot 6.00u slapen!) en na een ontbijt met twee lekkere zachtgekookte eitjes, moesten we vooral veel kilometers in de auto zitten richting de kust. Namibië zou echter Namibië niet zijn zonder enkele verrassingen.

We waren nog geen halfuur in de auto toen Audrey iets laag bij de grond zag dat snel bewoog. Onze verrekijker bood dit keer geen oplossing, dus waren we enkel aangewezen op onze fotocamera. Met veel moeite maakten we enkele foto’s van het dier, maar veel konden we er niet van maken. Het dier bleef zich wegsteken in het hoge gras, waardoor we zelfs na een halfuur wachten geen écht deftige foto konden maken. We besloten dan maar om onze tocht verder te zetten naar Solitaire: het tankstation met de lekkerste appeltaart van Namibië.

Toen we daar toekwamen, tikte er plotseling een man op mijn autoraam. “Welk dier hebben jullie daarpas gezien?”, vroeg hij… Ik toonde hem mijn halfmislukte foto en zijn mond viel open. Het bleek een zeldzame, plantenetende hyena te zijn (aardwolf). Hij was écht jaloers en wij waren blij dat we een antwoord kregen op de naam van het beest :-) Nadien kwamen we ook nog verschillende oryxen, springbokjes en zebra’s tegen, maar voor het eerste deze reis ook twee giraffen.

Na een lange rit door een canyon en door het saaiste stuk van Namibië kwamen we rond 14.00u toe in Walvisbaai: daar planden we onze uitstap voor morgen: een jeeptocht naar Sandwich Harbour, een plaats waar de woestijn onmiddellijk overgaat in de woestijn. Daarna reden we nog even naar de nabijgelegen stad, Swakopmund, waar we in ons hotel incheckten. We kregen er een gebruikelijk appelsapje en liepen vervolgens achter de butlers die onze zakken naar onze hotelkamer droegen. In de vooravond deden we nog even een strandwandeling en hadden we wat moeite om opdringerige verkopers af te schepen, maar uiteindelijk kwamen we terug veilig toe in ons hotel.

We waren juist klaar om te vertrekken naar het restaurant, toen de elektriciteit uitviel over de hele stad. Gelukkig heeft het hotel een generator, waardoor we na een halfuur terug wat licht hadden in onze kamer. Redelijk gênant wel: de fontein in de binnenplaats van het hotel was verlicht, terwijl de rest van de stad geen licht had… In het restaurant at ik opnieuw oryx, terwijl Audrey voor bouillabaisse koos (al bleek dit volgens Namibiërs geen vissoep te zijn, maar wel een tomatensausje met wat vis). Morgen zitten we terug in de duinen!