Wat is Botswana veilig...

Toen we in ons bed kropen hoorden we volop getoeter van olifanten. Ze besloten vannacht echter op afstand te blijven waardoor we aan één stuk konden doorslapen. Voor de eerste keer tijdens onze reis, merkten we dat het hier winter is. Zo lekker warm de douche was, zo ijzig koud was het zonder onze dekens.

Iets meer dan twaalf uur later, moesten we opnieuw de grens van Botswana over. Gelukkig ging het een pak vlotter dan gisteren, al hadden we toch heel wat werk:

• Controle 1: we moesten een stempel verkrijgen om Namibië te mogen verlaten
• Controle 2: we moesten een stempel verkrijgen zodat onze wagen Namibië mocht verlaten
• Controle 3: we reden door een bad met gedesinfecteerd water tegen mond-en-klauwzeer langs de Namibische grens
• Controle 4: we moesten een stempel krijgen om Botswana binnen te mogen
• Controle 5: we moesten een stempel verkrijgen om onze wagen Botswana binnen te krijgen
• Controle 6: we moesten opnieuw door het gedesinfecteerd water rijden (langs Botswaanse grens, want ja: in die 100 meter konden we mond-en-klauwzeer oplopen) en nu ook onze schoenen (àlle schoenen welteverstaan) desinfecteren door ze te wrijven over een matje met raar water
• Controle 7: hier dachten we dat we eindelijk Botswana binnen waren, maar: een paar meter verder moesten we opnieuw een lijst invullen om het nationaal park Chobe door te rijden
• Controle 8: weliswaar moet je ook Chobe verlaten. Dit kan natuurlijk niet zonder lijstje in te vullen
• Controle 9: papiercontrole in Kasane door de politie
• Controle 10-11: nog 2x banden en schoenen moeten afspoelen
• Controle 12: nogmaals papiercontrole door de politie. HIJ KLAAGDE DAN NOG DAT HIJ MOE WAS EN DAT WE HET HEM GEMAKKELIJK MOESTEN MAKEN!!!

Bon, dit was dus onze eerste kennismaking met Botswana. We voelden ons onmiddellijk welkom :-) Ik denk dat ik hier zal blijven zodat ik nooit meer een grens over moet.

Uiteindelijk zijn we (toch) toegekomen in onze lodge. Na een lunch en een zalig bad gingen we op uitstap naar de grootste zoutvlakte ter wereld: de Makghadikadipan (of een vergelijkbaar woord dat ongeveer zo uitgesproken wordt). Veel nieuwe dieren zagen we niet (gnoes en struisvogels), maar we werden wel verrast door een groot meer met pelikanen. Blijkbaar heeft het deze zomer teveel geregend waardoor het water bleef staan. Hierdoor zagen we geen grote zoutvlakte, maar wel een groot meer. Na de zoveelste sundowner keerden we terug naar onze lodge.

Morgen rijden we verder naar Maun. Daar willen we de duurste activiteit doen van onze reis: een scenic flight over de Okavango delta. Benieuwd of dit haalbaar is!