Urbex op een bedje geschiedenis

De dag begon vandaag helaas niet zo goed: we wilden het verblijf in ons huisje verlengen, maar helaas was het al ingenomen door andere mensen. We moesten dus op zoek gaan naar een ander logement. Kamperen is hier geen optie omdat de lucht te vochtig is. Gelukkig wilden de mensen van NWR ons helpen: terwijl wij Kolmanskuppe gingen bezoeken, zochten zij voor ons een verblijf. Ze hadden dit goed gedaan: rond de middag belden ze ons op en konden we verblijven in de Backpackers Lodge voor zo’n 4 euro per persoon per nacht.

De stad Kolmanskuppe werd een honderdtal jaar geleden opgericht toen er diamanten ontdekt werden in de woestijn rond Luderitz. Op het hoogtepunt verbleven er 1100 mensen in de stad, waarvan 800 zwarten, deze verbleven in barakken aan de rand van de stad. Ze kregen een werkvergunning voor 2 jaar en werkten in de mijnen. De blanke mensen kregen uiteraard een mooie job: architect, dokter, boekhouder, manager,… Helaas duurde dit niet lang: 20 jaar later werden er rond Oranjemund (een stad in Zuid-Afrika) grotere diamanten gevonden, waardoor alle mensen naar daar trokken. Alle huizen lieten ze zomaar verkommeren. Ze werden stilletjes aan begraven onder de woestijn. Ook nu zijn er nog een aantal mijnen open tussen Kolmanskuppe en Oranjemund (= sperrgebiet).

Rond 9.00u kwamen we toe in Kolmanskuppe (de permit hadden we gisteren al gekocht). Het eerste gebouw was een oude kegelbaan. Het zag er nog heel proper uit en alle attributen waren origineel. We verkenden de stad nog wat verder en zagen onder andere de sporthal, het huis van de boekhouder, de architect en de manager en het ziekenhuis. In het ziekenhuis werd de eerste x-ray scanner gebruikt. Deze werd niet enkel gebruikt om gebroken beenderen te scannen, maar ook om mensen te scannen op gestolen diamanten. Ondertussen kregen we ook een rondleiding door een gids. Ze toonde ons de slagerij, de bakkerij en de ijsfabriek. Elk gezin kreeg van de organisatie 20 liter water per dag en een halve klomp ijs. Deze klomp ijs hadden ze nodig om hun eten koel te houden in hun koelkast.

Als je in Kolmanskuppe rondloopt lijkt het alsof je 100 jaar terugkeert in de tijd.  Je krijgt een goed beeld hoe de mensen leefden. Aan de ene kant lijkt het extreme luxe, maar de verveling moet er groot geweest zijn door de kilometers woestijn rond het stadje.

Na een uur of 3 hadden we alle huizen gefotografeerd en was het tijd om terug naar Luderitz te gaan. Onderweg stopten we even bij een schooltje (primary school) waar kinderen zaten van 5 jaar tot 15 jaar. We kwamen hier onverwacht toe, nadat Tim een aantal balpennen van SiVi uitdeelde aan kinderen. We zochten contact met één van de leerkrachten en kregen een grondige rondleiding. Het was leuk om eindelijk eens in contact te komen met mensen uit de gewone bevolking. We waren allevier aangenaam verrast van het aanwezige materiaal en de toestanden van de klaslokalen. De overheid subsidieert het educatief materiaal, daarnaast kan de school ook rekenen op een grote steun van ouders. Zij komen de gebouwen opknappen, vermaken het meubilair,… Door deze steun is het onderwijs gratis tot 15 jaar.

Na het uitladen van onze rugzakken reden we nog even tot bij Diaz Point. Hier passeerden we meerdere lagoons met flamingo’s. Het eindpunt leek wel het einde van de wereld. De ruwe atlantische oceaan beukte in op de rotsen. We zagen golven van wel 5 meter hoog. Terwijl ik dit probeerde te filmen, gilden Tim, Martijn en Audrey. Ze beweerden dolfijnen te zien, telkens ik mijn rug naar de oceaan draaide. Aanvankelijk geloofde ik hen niet, maar plotseling zag ik ook hun mooie vin boven komen. Op het einde spotten we ook nog enkele robben die lagen te zonnen op een rots.

Na deze goedgevulde dag gingen we nog even naar de winkel. Terwijl wij dit stukje tekst schrijven, maken Tim en Martijn lekkere spaghetti klaar. Enfin: dat hopen we toch :-) Morgen vertrekken we richting Sossusvlei. Martijn dwingt ons om vroeg te vertrekken, waardoor we zeker de Rode Duivels kunnen zien. Gisteren hebben enkele lodges afgebeld om er zéker van te zijn dat ze de wereldbeker uitzenden.