Strakke lijnen

Deze nacht werden we (ik, Martijn en Audrey --> Tim sliep door natuurlijk) opnieuw wakker door het gehuil van een aantal katachtigen. Gelukkig klonk het alsof ze wel nog redelijk ver zaten. Na een opnieuw koude nacht ging onze wekker vroeg af. Het leek nog midden in de nacht, maar we mochten niet teveel tijd verliezen. Nog voor zonsopkomst moesten we aan duin 45 zien te raken.

Om 5u45 zaten we met z’n vieren in de auto. Het was nog donker dus moesten we voorzichtig zijn voor de dieren op de baan. Gelukkig reden er een tweetal andere auto’s voor ons. Na 45km rijden (duin 45 is genoemd naar het aantal kilometers tussen het stadje Sesriem en de duin) kwamen we er toe. We begonnen onmiddellijk aan onze klim, maar de souplesse van gisteren was ver te vinden. De kuiten en billen voelden nog wat stijf aan. Na een halfuurtje klimmen konden we genieten van een prachtige zonsopkomst. Al snel keerde ik terug naar beneden om de mooie, strakke lijnen van de duinen op foto te krijgen.

Uiteindelijk keerden we na een tweetal uur terug naar de camping, waar we tankten en nog enkele inkopen deden (onderandere een warme chocomelk, want het was écht nog koud).

Naast de zonsopkomst stond er vandaag niet veel op ons programma. We reden via Solitaire naar Walvisbaai. In Solitaire stopte we even voor de wereldberoemde appeltaart. Tim en Audrey genoten er met volle teugen van, maar lieten toch de helft van hun taartje staan omdat ze het niet op kregen.

Na onze stop in Solitaire reden we door Kuiseb Canyon, een bergachtig landschap met kronkelende en hobbelige wegen. Na enkele tientallen kilometers begonnen de taartjes was op onze maag te liggen en lastten we even een pauze in. Na de canyon passeerden we waarschijnlijk langs het saaiste stuk van Namibië: 100 kilometer lang zagen we niets anders dan grijze steenbrokken.

Rond 13.00u kwamen we toe in Walvisbaai. Het was opnieuw te winderig om in onze daktent te slapen. Daarom boekten we een bungalow voor drie nachten (zalig!). We legden ook een aantal excursies vast voor de komende dagen: Mola Mola, een excursie met een catamaran. Dune 7 quadbiken in de Namibwoestijn en een zoektocht naar kleine diertjes in de woestijn.

Na het nodige shopwerk, weliswaar in onze vertrouwde Spar, aten we butternut: een zoete pompoen die warm gegeten wordt met schnitzel.