Olifanten-mania

De tweede dag Etosha zit er op. Meer zien dan de eerste dag was onmogelijk, maar toch genoten we er met volle teugen van.

De dik-dik is de kleinste antiloop ter wereld en wordt maximum zo'n 38cm hoog. Ze leven altijd samen in duo (mannetje-vrouwtje) en leven enkel in Namibië op het Waterbergplateau en in Etosha. We begonnen onze dag met de dik-dik-drive. Een weg in Etosha waar je deze zeldzame diertjes kan tegenkomen. We hadden alweer een tikkeltje geluk en zagen er een zestal, telkens per koppeltje. Dit moet zowat het schattigste diertje ter wereld zijn. Vergelijk het een beetje met een baby-bambi.

Na deze drive zetten we onze weg verder richting Halali, het tweede kamp in Etosha. Onderweg stopten we aan verschillende waterholes en telkens zagen we giraffen en/of zebra's, kudu's, impala's, springbokjes,... Aan één waterhole zagen we ze zelf bijna allemaal tegelijkertijd. We konden de tel nauwelijks bijhouden en er begint zowaar gewoonte op te treden. Wat wel nieuw was vandaag, was een overstekende slang. Enkel ik en Tim hadden de slang gezien en zijn angst voor slangen kwam nog maar eens boven. Gelukkig stellen we hem altijd gerust :-) Tot slot zagen we ook een olifant die op zijn gemak aan het eten was door takken van bomen af te kraken en in zijn mond te stoppen. 

Op de middag kwamen we toe in Halali, waar we een lunch (hotdog of hamburger met frietjes) aten. Na ons middagmaal gingen we eens kijken naar de Etosha pan: de grote uitgestrekte vlakte. We waren wat aan het praten, terwijl we er naartoe reden, toen Audrey plots heel hard 'OLIFANTEN!' riep. Ik remde onmiddellijk en we zagen een rij olifanten de weg oversteken. De rij bleek echter langer en langer. Toen de laatste olifant de weg overgestoken had, was het onze beurt om de weg op te gaan. Met een klein hartje passeerden we de olifanten. Uiteindelijk telden we alle olifanten nog eens en kwamen we uit aan 40 olifant. Nog geen 3min later hadden we alweer prijs. Opnieuw zagen we een 20-tal olifanten. De olifanten wandelden onze richting uit, maar ondertussen hadden we onze jeep al richting de uitgang gezet. Audrey was doodsbang en begon op slag al haar nagels op te bijten.

Om eens iets anders te zien dan olifanten, deden we de rhino-drive (neushoorn). Helaas zagen we geen neushoorn, maar rarara: wat zagen we? Opnieuw een olifant. Dit keer was hij alleen. Daarna was het tijd om terug naar ons kamp te gaan. We kochten er een braai-pack (wat wild om op de barbecue te leggen), maar niemand vond dit lekker. Teveel been en teveel vet. We sloten onze dag af bij de waterhole die je kon bezichtigen vanaf onze camping. Daar zagen we twee neushoorns drinken. Ze gingen af en toe eens weg, maar ze keerden ook iedere keer terug. Bij het kampvuur selecteerden ik en Audrey nog wat foto's. Tim en Martijn kropen snel in hun bed, want morgen willen we optimaal genieten van onze laatste dag Etosha.