Onder de mopaneboom...

Vandaag stond er alweer een stevige autrit op het programma: via Henties Bay gingen we naar de Damara Mopane Lodge. Dit keer geen naam van een stadje, omdat de lodge helemaal afgelegen is.

Het ontbijt bestond vandaag uit een croissant met choco, maar ook uit iets nieuws: rosties! In België eten we dit soms als avondmaal, hier serveren ze dit als ontbijt. Een klein uur later zaten we al in de auto. De eerste twee uur was er helemaal niets te zien. De gravelroad was nauwelijks te onderscheiden van het eentonige landschap. Gelukkig veranderde dit na een tijdje: we kwamen meer en meer bomen tegen en stilaan kwamen we in het landschap waar we vorig jaar op zoek geweest zijn naar woestijnolifanten. Langs de weg zagen we dan ook bordjes met “opgelet voor olifanten”. Af en toe stopten we even om te kijken naar een boom die de vorm had van een olifant, maar even snel kwam de ontgoocheling dat het slechts een boom was :-)

Rond 13.00u kwamen we toe in onze lodge. Na het gebruikelijke sapje en het gênante moment wanneer er een hulpje onze trekrugzakken draagt, kregen we onze kamer te zien. Dit keer een pak minder luxe, maar wel een simpel verzorgd huisje. De troef voor deze lodge was het zwembad: het is mooi aangelegd in het midden van het park, met de verschillende huisjes er rond gebouwd. Vandaag hadden we niets meer gepland, dus genoten we even van de zon rond het zwembad. We zwommen ook even in het zwembad, maar dat kon je bezwaarlijk genieten noemen: het water was superkoud (door de koude avond- en nachttemperaturen).

Om 17.00u was er opnieuw een ‘sundowner’: we klommen even de berg op om dan te kunnen genieten van een prachtig uitzicht en een ondergaande zon. Het is erg om te zeggen, maar we zijn dit ondertussen al wat gewoon, veel foto’s van het uitzicht namen we dan ook niet. Morgen terug wat meer actie: we bezoeken een Himbadorp en een cheetahfarm. Naar het schijnt kun je er tamme jachtluipaarden knuffelen. Benieuwd als er nog een volgend blogbericht komt ;-)