A free cat

Vandaag moesten we met pijn in het hart afscheid nemen van Etosha. Gelukkig reden we nog wat verkeerd, waardoor we nog een neushoorn zagen, maar daarna zagen we geen dieren meer. Zelfs een laatste waterhole bracht hier geen verandering in.

Via een geasfalteerde weg reden we naar Okonjima, de plaats waar Africat Foundation gevestigd was. Africat (Africa-Free-Cat) specialiseert zich in de relatie tussen katachtigen en mensen. Ze zorgen onderandere voor cheetahs, luipaarden, leeuwen, hyena's, jackhalzen,... Op de campsite werden we hartelijk ontvangen door de campsite supervisor. Hij toonde ons onze ruime campingplaats en bracht ons hout om een kampvuur te maken. 

Al snel beslisten we om wat souveniers te kopen in de shop. Het gaf ons een goed gevoel, want een deel van onze uitgaven, gingen naar de foundation. Helaas was het tijd om alles op te bergen en om de auto in te laden. We hadden nog één activiteit gepland: een bezoek aan de organisatie.

2 gidsen pikten ons op aan de campsite, één van hen droeg een pistool in geval van nood. Gelukkig had hij dit nog nooit moeten gebruiken. Al snel stopten we een eerste keer, de gidsen contreerden de omgeving en lieten ons binnen in een uitkijkpost. Ze hadden wat vlees op een boom gelegd en één van de vele luipaarden (Waaoh) had reeds de auto gehoord en hoopte op iets lekkers. We konden naar hartelust het luipaard bewonderen. 

Daarna reden we door naar 'the clinic', waar we wat meer informatie kregen over de foundation. We konden de huid van een cheetah en een luipaard aaien, we zagen duidelijk de verschillen tussen deze beesten, we zagen hoe ze de katachtigen volgen, we kregen uitleg over de wall of shame (de marteltuigen waarmee ze de dieren vangen),... Ze vertelden ons ook hoe ze de boeren overtuigden om geen katachtigen neer te schieten, maar om de dieren preventief weg te houden van hun vee.

Tenslotte namen ze ons mee naar een kleiner gebied, waar vier cheetahs zaten. Ze wachtten om terug uitgezet te worden in de natuur. We reden in een open jeep, waardoor de spanning wat opgevoerd werd. Al snel zagen we de cheetahs die met moeite opkeken. Ze hadden onlangs eten gekregen waardoor ze heel kalm oogden. De rondleiding zat er op en de gids zette ons terug af aan de camping.

Ons avondmaal konden we eten in het Bush Camp. Eerst zaten we met alle gasten rond een open haardvuur. We maakten er een praatje met een Amerikaanse die werkte voor unicef. Voor de maaltijd zaten we gezellig samen met een Australisch koppel aan tafel. We kregen een gevulde champignons als voorgerecht, een stuk wild met pepersaus als hoofdgerecht en gebakken banaan met aardbeiensaus en een bolletje vanilleijs als dessert. En dat allemaal voor 12,50 euro :-) Na de maaltijd nodigde het koppel ons uit voor een degustiefje in hun lodge. Zo zagen we ook eens hoe een lodge er vanbinnen uitzag. Morgen moeten we afscheid nemen van Namibië, ooit komen we hier nog eens terug om de Caprivi te bezoeken.