Van Europa naar Afrika in een halve dag

Vandaag eindigde het bekende terrein (van vorig jaar) en begon het nieuwe avontuur. We verlieten Etosha en trokken richting de grens met Angola. De grens tussen Namibië en Angola is natuurlijk gevormd door een rivier, namelijk de Kavango, maar om daar te raken moesten we opnieuw ongeveer 400km rijden.

De rit ging redelijk vlot vandaag. Geen grintwegen, enkel asfaltwegen. Toch viel er weer heel wat te beleven: langzaam aan maakte de dorre woestijn plaats voor wat groenere planten en bomen. Nog interessanter dan de vegetatie was echter de bevolking langs de weg. Op een bepaald moment passeerden we een controlepost voor mond-en-klauwzeer: op zich niet zo speciaal, maar de controlepost was meer dan een controle voor ziektes. Het leek wel alsof alle blanken ten zuiden van deze controlepost leefden en alle zwarten ten noorden van deze controlepost leefden. In één minuut tijd was er plots veel bedrijvigheid langs de weg: mensen wandelden van het ene dorp naar het andere, geiten en koeien liepen zomaar over de straat, om de 15km passeerden we een bord met “school” en keken de vele kindjes ons ietwat vreemd aan,… (dit schijnt nog een gevolg te zijn van het koloniale tijdperk: de Duitsers vonden het noorden niet interessant door “malaria en andere enge ziektes”. Daarom verdrongen ze alle zwarte mensen richting het noorden en verbleven zij in midden en zuid Namibië)

Rond de middag kwamen we toe in onze lodge. Het uitzicht was volledig anders dan we ooit in Namibië zagen, maar het was daarom niet minder interessant: onze lodge bevindt zich aan de Kavango. Naast het prachtige uitzicht op de rivier, zien we ook mensen uit Angola aan de overkant: zij wasten vandaag hun kleren in de rivier. Als je weet dat er ook krokodillen in het water zitten, dan wordt het pas écht de moeite om te kijken :-)

Rond 16.00u deden we een boottocht op de rivier: we kregen af en toe was uitleg over de rivier, over de vele verschillende vogels, maar al bij al was dit toch wat beperkt. Jammergenoeg zitten nijlpaarden hier enkel in de zomer (onze winter dus), maar gelukkig zagen we wel twee krokodillen: 1x enkel twee oogjes, 1x een babykrokodil op de oever van de rivier.

Morgen staat er ons opnieuw een stevige autotocht te wachten richting een ander buurland van Namibië, namelijk Botswana. Daar steken we later tijdens onze reis ook de grens over.