“Er kunnen hier leeuwen komen, maar meestal komen ze niet…”

Vandaag stond de langste autorit op het programma: we moesten de volledige caprivistreek afrijden, goed voor zo’n 600km, tot aan de grens met Botswana. In ons informatieboekje stond het volgende over één van de steden die we passeerden, namelijk Rundu: “Gelieve de commissaris van Rundu op de hoogte te brengen op zijn privénummer indien je inkopen wil doen in Rundu.” Blijkbaar is Rundu toch niet zo’n veilige stad :-) Gelukkig moesten we er enkel tanken en verliep alles vlot.

Nog wat later passeerden we opnieuw een controlepost om het nationaal park van de Caprivi binnen te rijden. Vanaf dan zagen we om de vijf kilometer een bord staan “Maximum 80km/u door overlopende olifanten!” En jawel hoor: niet veel later zag Audrey rare grijze rotsen: een hele kudde olifanten. Gelukkig bleven ze ver weg.

Na 200km door het nationale park te rijden kwamen we uiteindelijk in de laatste (grote) stad van Namibië, Katima Mulilo. Daar probeerden we Botswaanse Pula (= geld) te bekomen, maar dit bleek tevergeefs. Dan maar hopen dat het lukt met Afrikaanse Rand.

Rond 14.00u (ahnee, we zitten hier in een andere tijdzone: 15.00u dus :-) ) kwamen we toe bij de lodge. De lodge ligt opnieuw aan een rivier, namelijk de Chobe, en kijkt uit over Chobe Nationaal park met de grootste olifantenpopulatie ter wereld. Dit park is trouwens niet omheind. De overkant van de rivier is trouwens al Botswana. Een vriendelijke jongeman gaf ons informatie en liet ons een blaadje ondertekenen waarop stond dat we beseffen dat we tussen wilde dieren verblijven, die vrij in het kamp kunnen rondlopen en dat we zelf verantwoordelijk waren. Daarnaast gaf hij ons ook nog mee dat er deze morgen een kudde olifanten door het park liep, dat er ook leeuwen kunnen zijn, maar dat alle dieren eigenlijk wel bang zijn van mensen. Wat een geruststelling!

Net zoals gisteren deden we een boottocht. We zagen opnieuw veel vogels, maar deze keer zagen we ook nog veel andere dieren: zebra’s, giraffen, de waterbok, een aapje met blauwe ballen :-D,…

Morgen verblijven we hier nog een dag en zouden we graag naar Chobe (het nationaal park) gaan. We kregen echter te horen dat het pad nogal zanderig ligt en niet altijd even gemakkelijk te berijden is, zelfs met een 4x4. We twijfelen dus nog als we het zelf of met een gids zullen doen. Morgenochtend krijgen we meer informatie van de lodge.

Nu is het tijd om te gaan slapen in onze tented lodge (= een chalet op houten palen zonder muren maar met canvas). We hopen dat er geen olifanten komen, of misschien stiekem toch! Eén ding is zeker: als we dit overleven, zal het een prachtige ervaring geweest zijn! (grapje hoor)