Elephant-tracking

Hilariteit alom. Gisteren waren we volop aan het genieten van het kampvuur tot we een buffelachtig dier hoorden brullen op enkele meters van onze campsite. We vluchtten allemaal onze tent in en iedereen had wel zijn eigen regel: van Tim moesten we muisstil zijn, ik ging het alarm laten afgaan van de auto om het dier af te schrikken, van Martijn moesten we alle lichten uitdoen,... Voor de één was het een buffel, voor de andere een wildebees, nog iemand anders gokte op een olifant en ik dacht dat het een neushoorn ging zijn. Toen we het de volgende morgen vroegen, bleek het om een doodgewone koe te gaan. Even later zagen we het dier ook staan. Lachen met schaamrood op de wangen :-)

Vandaag ging de gids ons komen oppikken om 7.30u. Het kon ook 6.00u zijn, maar dan gingen ze ons wel wekken. Uiteindelijk stond de gids er om 8.00u :-) Gherson was de gids en de chauffeur, Lazarus (haha!) was de olifantespotter van dienst.

Al snel verlieten we de grindwegen en reed Gherson op zelfgevormde paadjes. Onmiddellijk zagen we voetafdrukken en uitwerpselen van de olifanten. Ze waren ongeveer twee dagen oud zei onze gids. Even later zagen we ook afgekraakte takjes. Na een korte observatie bleek dat de olifanten hier afgelopen nacht passeerden. We reden verder en plots stapte Lazarus uit de auto. Hij bleef bijna een klein uur weg, maar met reden: hij belde de gids op om hem te zeggen dat hij olifanten gespot had. In volle snelheid reed Gherson naar Lazarus. Kleine boompjes werden hierbij zonder pardon omvergereden.

Het resultaat mocht er zijn. We klommen even op een aantal rotsen en zagen beneden tussen de rotsen een zestal olifanten staan. Er zaten zelfs baby's tussen van enkele maanden oud. We kropen terug in de auto en reden naar ze toe. We naderden de olifanten tot op een twintig meter. De moeder van de baby's probeerde indruk op ons te maken door hard op de grond te stampen en dichter te komen, maar wij bleven roerloos zitten in de jeep. Daarna deinsde de olifant achteruit. Een honderdtal meter verder zagen we ook de mannelijke wederhelften. Zij waren veel rustiger en merkten nauwelijks onze aanwezigheid. Nadien dachten we allemaal hetzelfde: dit was één van de meest wonderbaarlijke momenten uit ons leven.

Uiteindelijk aten we nog een lunch in het midden van de dichtbegroeide woestijn en rond 13u brachten ze ons naar de lodge. Daar konden we onze bestelde braai afhalen. De lodge lag bovenop de Grootberg en het uitzicht was werkelijk fenomenaal. We genoten er even van, maar vroeger dan we wilden, moesten we terug naar onze camping.

Daar beslisten we dat we morgen in één trek door zullen rijden naar Namutoni in Etosha. We genoten 's avonds nog van de lekkere braai (Oryx, eindelijk eens een lokale specialiteit) en kropen dit keer op een rustige manier in ons bed.