Échte Afrikaanse armoede

Vandaag was het tijd om ons huisje in het domein Esplanade te verlaten. Om acht uur konden we terecht in de receptie om ons voorschot terug te krijgen. Helaas was er niemand aanwezig. Na enkele minuten wachten kwam de security naar ons om te zeggen dat de receptioniste in het ziekenhuis lag en dat er iemand anders ging komen binnen een kwartier. Om 9u zagen we echter nog altijd niemand. Licht gefrustreerd besloten we om toch te vertrekken, zonder voorschot. Nog geen minuut later kregen we een bericht dat de receptie open was. We keerden terug en ontvingen ons voorschot. 
In de voormiddag stond Cape Cross op het programma. Cape Cross is een plaats waar het vol zit van de zeerobben. Na het betalen van een permit parkeerden we onze jeep nabij het strand. We deden onze deuren open en het verschrikkelijk geluid van duizenden bulderende zeerobben overviel ons. Nog veel erger dan het geluid was de stank. Iedereen stak zijn neus in zijn trui, al maakte dit niet veel uit. Al snel zaten we terug in onze stille en beter ruikende auto.

Nog voor we bij Cape Cross waren, passeerden we één van de scheepswrakken langs de kust. Enkele honderdtal kilometers verder lagen er nog veel meer (Skeleton Coast), maar dat was te ver rijden. Jaren geleden speelden zich hier ontelbare tragedies af. Boten vonden na lang varen eindelijk land, maar wat ze niet wisten was dat het één grote woestijn was. In plaats van te verdrinken op zee, stierven ze door te weinig water en eten in de woestijn. Dit gebeurde niet met één boot, maar met tientallen boten. Onze boot lag in de zee, dus trokken we vooral foto's vanaf het strand. In het zand lag ook een (nep?) skelet van een mens, om de tragedie nog maar eens in de verf te zetten.

Onze eindbestemming was vandaag Spitzkoppe. In tegenstelling tot wat we verwachtten lag Spitzkoppe niet echt in de bergen. Rondom de Matterhorn van Namibië (zo wordt Spitzkoppe ook wel eens genoemd) ligt een enorme vlakte. Als we er naartoe reden, zagen we veel mensen die sierrasen probeerden te verkopen. Als we hun huis (enfin, vierkante meter, afgedekt met golfplaten) bekeken, kregen we de krop in onze keel. Dit was de eerste keer dat we échte Afrikaanse armoede zagen.

De camping in Spitzkoppe viel op het eerste zicht tegen: geen stopcontact om onze koelkast te laten draaien, geen stromend water om te douchen / de afwas te doen,... Heel primitief dus. Wanneer we echter een avondwandeling maakten naar de bekende arch, zagen we de schoonheid ervan in. Hier zitten we echt in the middle of nowhere, maar met een prachtig landschap rond ons.

Er was even paniek toen ons gasvuurtje het had begeven, maar na een telefoontje naar de vriendelijke mensen van Value Car, was ook dit probleem verholpen. We genoten van onze lekker braai (worstjes met champignons en een patatje) en keuvelden nog wat bij het kampvuur. Normaal zie je hier miljoenen sterren, maar omdat het bijna volle maan is, valt dit wat tegen. Het voordeel is dan weer dat je hier de afwas kan doen zonder een zaklamp te gebruiken.