Dag 2: een ritje in de bus

Over de tweede dag valt niet zoveel te zeggen. We zijn vroeg opgestaan om de bus te nemen naar Lago Agrio. Dit is een stadje dichtbij de jungle. We namen alle soorten bussen die je maar kan inbeelden, bussen met deuren en ramen open, metrobussen, bussen met rare en domme actiefilms,...

Op die laatste zaten we maar liefst 8 uur. Heel erg vervelend dacht ik vooraf, maar dit was het zeker niet.

We vertrokken uit Quito: hier had je een prachtig zicht over de armere wijken. Eindelijk kon ik eens ongestoord foto's nemen zonder angst te hebben om overvallen te worden.

Vervolgens gingen we over de Andes, een prachtig gebergte waar ik uren en uren in zou willen wandelen. Ik had gewoon geen tijd om reisziek te worden. Foto's zeggen hier waarschijnlijk meer dan tekst.

Na 4 uur kregen we een korte pauze en die was er beter niet geweest. De chauffeur had zijn rustige rijstijl achtergelaten en vlamde door alle bochten. Op een bepaald moment ging hij zelfs racen tegen een andere bus. Hij begon de bus voorbij te steken, maar er kwam echter een vrachtwagen af in de tegengestelde richting waardoor hij fel moest remmen en nog juist achter de bus raakte. Hij bleef proberen en uiteindelijk heeft hij de race toch gewonnen. Hij raakte er voorbij.

Onderweg werden we ook nog tegengehouden door een soort douane bij de grens van Colombia. Die probeerden drugs en wapens in beslag te nemen. Niet echt leuk als je voorbij tientallen soldaten moet lopen met geweren van 2 meter aan hun zij. Gelukkig zagen ze geen gevaar in mijn rugzakje met mijn camera.

Uiteindelijk kwamen we toe in Lago Agrio. In zeer levende stad, maar daarom niet super veilig. We namen onmiddellijk een taxi en die voerde ons naar "een te betrouwen hotelletje".

We kwamen nog eventjes uit ons hotelletje om een lekkere pizza te eten, maar zelf een optreden voor een politiek figuur die telkens 3 vingers in de lucht stak, kon ons niet langer buiten houden. We waren "moe van niets te doen" (en van de stress door de helse busrit).