Dag 3: kennismaking met de regen

De derde dag moesten we opnieuw vroeg onze rugzak pakken om dieper de jungle in te trekken. Na een korte doushe, gingen we om pistoletjes. Jeffrey had me echter niet verteld dat er altijd confituur in hun koffiekoeken zat, blèh.

We hadden om 9 uur afgesproken aan het hotelletje waar we gisterenavond gegeten hadden. Daar stond de rest van de groep al, inclusief de leider die gekukkig Engels sprak. We klommen met een tiental personen in een soort busje/jeep en reden nog dieper de jungle in.

Het landschap was opnieuw prachtig. Ik kon niet anders dan met mijn mond open naar de omgeving staren. Tot de mevrouw achter mij begom te gillen. ER ZAT EEN KAKKERLAK OP DE BUS!!! Gedaan met te genieten van het landschap, ik trok mijn benen op en kon enkel nog naar de grond staren. De kakkerlak wandelde nog een aantal keer over en weer.

Gelukkig duurde de rit maar 2 uur. We kwamen aan bij een lodge en kregen er veel te taaie gehaktballetjes met rijst. Daar leerden we een hollands meisje kennen, Tosca, die enkele woorden leek te herkennen van ons bijna onherkenbaar brabbeltaaltje. Het begon ondertussen ongelooflijk hard te regenen en nadat Tosca 50 cent uitgegeven had om een vuilniszak over haar hoofd te trekken, kregen we een poncho om over ons te trekken. Een aantal minuutjes later gleden we door het water met een soort grote kano met een motortje op.De bestuurder bakte er niet zoveel van, want we kregen om de 5 minuten een zweepslag van een tak en een blad (of spin) in onze mond.

Natgeregend kwamen we toe bij de lodge. We kregen onze kamer en het eerste wat ons opviel waren de ramen die ontbreekten. We piepten eventjes bij de andere huisjes, maar ook daar was dit hetzelfde. Geen ramen dus!

Gelukkig was er een muskietennet die al het ongedierte ging tegenhouden... Tenzij... We testten het net uit en het zat vol met gaten. Zelfs een anaconda kon er door... We gingen dit zeggen tegen onze gids, Washington (hihi, die naam!) en dankzij Audrey haar charmes kregen we onmiddellijk een nieuw muskietennet. Jeffrey daarentegen kreeg... plakband, haha! Nadat ons bed gemaakt was kregen we een eetbare maaltijd met als voorgerecht aardappelsoep.

Als avondactiviteit gingen we zwemmen in een meer en roze dolfijnen (yea right...) bekijken. We sprongen opnieuw in de veredelde motorboot en vaarden een tiental minuutjes naar het grote meer. Daar kregen we een korte uitleg dat er wel degelijk slangen en krokodillen in het meer leefden, maar enkel aan de buitenkant. Waar wij zaten verdween het water in de zomer waardoor er geen enkele dieren in leefde, afgezien van de roze olifa... Eu dolfijnen dan.

De nederlandstalige meisjes kregen de eer om eerst in het meer te springen en kort daarna volgde de rest. We zwommen heel bescheiden rond het bootje, maar toen de gidsen er ook in sprongen en het klein kind begonnen uit te hangen, kwam de rest ook los. Op de boot konden we nog genieten van een prachtige zonsondergang. Helaas hadden we geen roze dolfijnen gezien en de groep begon hard te twijfelen aan de geloofwaardigheid van de gidsen.

Tot we vertrokken... Op een vijftig meter van de boot zagen we plots dolfijnen zwemmen, weliswaar geen roze, maar toch, dolfijnen in de jungle!!! De dolfijnen hebben blijkbaar enkel een roze buik en worden helemaal roze als ze aan het jagen zijn. We sprongen voorzichtig het water in om dichter te zwemmen, maar ze waren blijkbaar minder enthousiast ons te zien dan wij hen. Langzaamaan zwommen ze dan ook weg.

Voldaan keerden we terug naar de lodge. Onderweg kregen we trouwens nog bezoek van vleermuizen, die met onze boot mee vlogen. Wat een prachtige activiteit om de jungle mee te beginnen!

Eens aangekomen in de lodge was het minder leuk. We moesten gaan slapen... Na slaapwel te zeggen aan de lokale spin en na talrijke kakkerlakken weg te schieten deed ik mijn lange pijama aan en kroop diep in mijn slaapzak. Ik kwam die nacht enkele keren wakker van de warmte en van de vele geluiden in de jungle, maar overleefde de nacht toch... Wat een opluchting!