Dag 1: Quito

Toen we op de vlieghaven van Guayaquil aankwamen leek het niet zo erg. Slechts een half uurtje wachten en we konden vertrekken. We kregen zelfs een gratis ontbijt. Ik bestelde een chocoladecake en audrey een croque monsieur. Wat ik echter niet meegerekend had, was dat er rum in de cake ging zitten. En dat om 7u 's morgens!

een halfuur werd echter een uur en een uur werd 2 uur. Uiteindelijk konden we na 4 uur wachten dan toch vertrekken.

De landing in Quito verliep vlekkeloos, al was het best wel angstaanjagend. De huizen stonden heel dicht bij de landingsplaats en je ziet pas de landingsbaal eens de wieltjes aan de grond staan. Nog eventjes onze bagage oppikken en we konden richting Jeffrey wandelen. Onmiddellijk werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt: in Ecuador moet je blijkbaar 1 dollar betalen als je een karretje wil gebruiken om je bagage op te plaatsen? Geen karretje dus.

Audrey en Jeffrey vlogen elkaar direct in de armen (wat ook normaal is als je elkaar 3maanden niet ziet) en na een korte kennismaking met Carmita, de vrouw waar Jeffrey bij logeerde, doken we in de taxi. Die vloog overal door. Links of rechts voorbijsteken, het maakte hem allemaal niet uit.

Het eerste wat me opviel in de hoofdstad was de ongelooflijke stank. Het was een mengeling van slecht eten, benzine en afval. Het huisje van Carmita daarentegen was heel mooi. Een iets wat oudere en donkere stijl, maar wel proper (al zei Jeffrey dat ze speciaal voor ons gekuist had). Haha!

Samen beslisten we om naar "Koloniaal Quito" te gaan. De rijke buurt van Quito dus. We sprongen op de bus, letterlijk dan, en zaten tussen allemaal mensen die ons aanstaarden als aliens. Helaas ging onze tocht niet ver. 10 minuten later stopte de bus en de chauffeur zei dat hij niet verder wou gaan dan daar. Het was immers "la liga" vs "barcelona", en dit is een voetbalmatch te vergelijken met Anderlecht vs Club tot een tiende. Ik voelde me al onmiddellijk op mijn gemak tussen al die voetbalsupporters.

De tocht richting Koloniaal Quito werd gestaakt en in plaats vertrokken we richting "el mitad del mundo", het midden van de wereld, de evenaar dus. Dit was een veel te toeristische trekpleister. We zagen er optredentjes, veel huisjes met souveniertjes,... En oja, ook de evenaar!

Jeffrey had echter nog een verrassing in petto, hij trakteerde ons op een lekker lokaal ijsje (gemaakt zonder ijs trouwens) en een lokaal tussendoortje in de zin van varkensvlees en puree. En jahoor, ik vond het lekker!

Al snel vertrokken we huiswaards. Daar kregen we kip met frietjes en rijst en na een korte babbel met de baas des familie, waar ik niets van verstond, gingen we slapen. Dit was al om 21u, maar na zo'n dag kan zelfq uk daarvan genieten. We mochten trouwens slapen in de kamer van de ouders. Wat een eer!