Ik weet eigenlijk niet...

Hier zitten we dan. De avond voor het vertrek. Ik heb een site gemaakt, maar weet eigenlijk helemaal niet als ik wel tijd zal hebben om hem aan te vullen. Ik weet helemaal niet als we daar internet zullen hebben. Ik weet zelfs helemaal als mijn gsm daar zal werken. Ik weet zelfs helemaal niet als ikzelf daar zal "werken".

Het enige wat ik weet is dit: ik ga twee weken naar Ecuador samen met Audrey en Jeffrey (http://jeffrey-ecuador.blogspot.com/). Jeffrey is ondertussen al een halve Ecuadoriaan: hij zit er al sinds januari voor een soort erasmusproject. Veel meer ga ik daarover niet zeggen om de simpele reden dat ik er niet veel meer over weet. De rest moet je maar lezen op zijn site.

Deze avond hebben we onze zak gemaakt. Toch iets speciaals, je rugzak volproppen met spullen waar je in België niets mee bent: een muskietennet, een universeel stopcontact, veel te lelijke broeken,... Gelukkig nemen we ook een aantal onmisbare zaken mee op reis, nl. gezelschapsspelletjes. Zo nemen we het spel 'Blokus' mee. Aangezien we twee keer zestien uur op het vliegtuig zullen zitten zal de stand na deze vakantie waarschijnlijk 78-63 zijn tussen Audrey en ik. Ik hou jullie op de hoogte.

Het lijkt me geweldig leuk om nu eventjes kort vooruit te blikken. Na deze twee weken zal ik waarschijnlijk een totaal ander beeld hebben van Ecuador (en heel Zuid-Amerika waarschijnlijk) en niet meer weten wat ik er vroeger over dacht. Voor mij bestaat de vakantie vooral uit twee grote delen.

Ten eerste gaan we naar de jungle. Het eerste wat in me opkomt is ongedierte. Ik moet echt geen dikke spinnen zien om mijn vakantie geslaagd aan te voelen. Ik heb trouwens het gevoel dat het wat te toeristisch zal zijn. Als er op de brochure staat dat we een échte indianenstam zullen bezoeken, zullen die indianen waarschijnlijk wel al wat gewoon zijn. Ze zullen wel niet raar opkijken als ik mijn fototoestel neem. Los van deze twee kritische puntjes kijk ik er wel hard naar uit. In Walibi doe ik niets liever dan wiebelen als we op de bootjes zitten tussen de plastieke krokodillen. Zou ik dit straks ook durven?

Ten tweede gaan we naar de Cotopaxi. Dit zou het hoogtepunt moeten worden voor mij. We beklimmen de vulkaan tot 5000m hoogte. De vulkaan gaat echter nog hoger. Hij heeft een hoogte van 5800 meter, maar boven de 5000m moet je aangepast materiaal hebben. Wel jammer, zeker als je de krater ziet. Maar goed, we zulllen wel ons werk hebben om tot 5000m hoogte te raken. Dit stukje las ik trouwens op een andere blog.

"Van 4500m tot 4800m is slechts 300m naar omhoog. Lijkt echt niks, vooral als je het gele huisje dat je moet bereiken ziet liggen. Ik kan het bijna niet beschrijven, en mensen die nog nooit op zulke hoogte hebben vertoefd zullen het ook nooit begrijpen. Ik heb mezelf de hele 300m uitgelachen want ik kon niet begrijpen wat hoogte met een mens kon doen. Elke 2m die je verzet voelt aan alsof je aan het hardlopen bent, je hart klopt 100x sneller dan normaal, je hersenen duwen tegen je schedel en je lichaam weegt 1000kg. Gelukkig voelt Thijs ongeveer hetzelfde en blijven we de hele weg een beetje samen om met onszelf te lachen, ons af te vragen wat we onszelf toch allemaal aan het aandoen zijn, om liedjes te zingen (vooral nooit doen op zo’n hoogte), om kwaad te worden op mensen die lachend naar beneden voorbijkomen en om bij elke stap weer 2 minuten te wachten. Donkere mist omsingeld ons en ijzige regen klettert scherp tegen ons gezicht. Het is koud en warm tegelijk. Het vingerkootje van mijn rechterwijsvinger is gevoelloos geworden maar toch ben ik helemaal bezweet van de inspanning." - geschreven door Sofie Poncelet (een hele leuke blog trouwens die een inspiratie geweest is voor deze blog).

Natuurlijk zullen we ook andere zaken doen dan énkel de jungle bezichtigen en de Cotopaxi beklimmen. We zullen ook Ingapirca bezoeken, een restant van de Inca's. We bezoeken 'El Mitad del Mundo', en zelfs ik met mijn hopeloze kennis van Spaans weet dat dit 'Het midden van de wereld' betekent. We bezoeken ook Otavalo, een stadje bekend om zijn markten. Ik heb echter de luxe om te kunnen zeggen dat dit maar details zijn in vergelijking met de jungle en de Cotopaxi.

Zo, ik heb nu wel genoeg getypt, de rest zal waarschijnlijk (en hopelijk) gebeuren in Ecuador zelf. Ik heb mezelf verplicht om vandaag laat op te blijven, zo zal ik er zeker van zijn dat ik morgen goed zal kunnen slapen op het vliegtuig. Nog vlug mijn iPod vol muziek zetten en we gaan slapen.

Hopelijk zal ik niet dromen over een vliegtuigcrash of over krokodillen ;-)