Dag 7: de naweeën van de jungle

Het opstaan in Quito was zeer ongewoon: we sliepen in een hostel, niet in een houten hut, we sliepen met 2 in een éénpersoonsbed, er lagen Australiërs op onze kamer (of wij lagen op hun kamer tenminste), we kregen pannenkoeken als ontbijt,... We sliepen met 5 mensen in een kamer van 3. Toch hadden de uitbaters het precies door: "Jullie sliepen maar met 3 op de kamer, maar jullie ontbijten met 5?!", "Ja, maar ik en mijn vriendin hebben de rest komen wakker maken..." Gelukkig deden ze verder niet moeilijk...

Na het ontbijt namen we afscheid van de laatste jungle-survivors en gingen we naar Ottabalo. Dit is een stadje waar er een enorm (lees: veel te groot voor mij) grote markt is. Je kon er vanalles vinden, vooral veel cadeautjes/prullen voor de thuisblijvers. Ik had echter een off-day en kon niet echt genieten van de eigenlijk wel mooie, typische markt.

Het leek wel alsof de jungle ons bleef achtervolgen: op de markt kwamen we Martin en zijn vrouw tegen, de twee babysits van de gepensioneerde Queen (zie de post over de jungle en de foto's binnenkort). Hij vroeg ons of we niet meewilden naar een prachtig meer, maar helaas konden we niet op het voorstel ingaan omdat we geen bus terughadden naar Quito. Met veel te veel bagage keerden we uiteindelijk terug naar Quito.

's Avonds kregen we nog een overheerlijke maaltijd van Carmita (alvast voor mij toch), namelijk rijst met Zwan-worstjes. Daarna kropen we, nog altijd afgepeigerd van de jungle, in ons bed... Het was opnieuw pas 20.30 uur eer we sliepen.