Dag 12: afscheid van Tapori

Het moest er ooit eens van komen. De laatste dag in Ecuador kwam eraan. Toch hadden we nog een kleine activiteit gepland. In de ochtend gingen we naar "Koloniaal Quito", de rijke buurt in Quito. Na opnieuw twee uur op verschillende bussen te zitten kwamen we toe. Het was eventjes zoeken waar de toeristische trekpleisters waren, want Jeffrey was er nog maar één keer geweest.

We zagen de grote markt. Daar was er een betoging. De mensen sloegen met een houten stok op een lege fles benzine. Dat was grappig om te zien! We durfden niet veel dichter gaan en zagen ook niet waarvoor de mensen betoogden. We liepen eventjes verder en gingen een kerk binnen die volledig was afgewerkt met goud. Het was bijna oogverblindend. In die kerk hing ook een bekend schilderij met de zeven hoofdzonden.

We dronken nog een frisdrankje op een terrasje (het enige in heel Quito waarschijnlijk), waar we het nieuws vernomen van de vulkaan in IJsland. We skypeten daar ook met Linus. Leve internet! Toch wilden we meer weten over de situatie van de vliegtuigen in Europa, dus gingen we naar een internetcafé. Veel wijzer werden we niet, want niemand kon iets met zekerheid zeggen.

We moesten toen wel dringend naar huis, anders gingen we Tapori, het gezondheidscentrum waar Jeffrey stage had gedaan, niet meer kunnen bezoeken. Als we daar toekwamen werd Jeffrey met open handen ontvangen. Hij heeft er in die vier maanden een hele goeie indruk nagelaten. Dit zag je aan de omgang van de mensen die daar werkten. We namen afscheid van iedereen en als cadeau kreeg Jeffrey een dans. Een van de werknemers danste "La Bamba" voor Jeffrey. Dit deed ze echter met een fles vol water op haar hoofd. Een ware kunst! We vertrokken er alledrie met spijt in het hart. We hadden er wel nog uren kunnen babbelen en dansen.

We haalden onze bagage op in het huis van Carmita en namen de taxi naar de vluchthaven. Daar stond Carmita al te wachten. Ook van haar namen afscheid en ook dit afscheid deed een beetje pijn. Het vliegtuig in Quito had een halfuur vertraging en plots werd onze naam afgeropen. We kregen de keuze: ofwel bleven we in Quito ofwel gingen we naar Madrid, maar zaten we daar vast. Zaventem was immers voor onbekende tijd gesloten door de vulkaan. We besloten om naar Madrid te gaan, richting de chaos. De overstap in Guayaquil verliep deze keer wel vlot en daar zaten we dan, terug voor 11 uur op het vliegtuig.