Cheetahs voederen

Al snel werden we gewekt door de fluitende vogeltjes. Wat een zalig manier om wakker te worden. Terwijl de rest ging douchen maakte ik een ochtendwandelingetje naar het meer. De neushoorns waren jammegenoeg weg. We ontbeten, ruimden alles op, namen een kijkje bij de plaatselijke cheetah en vertrokken richting het kokerboomwoud.

Opnieuw was het even rijden, maar we hielden onze ogen open voor (overstekend) wild. Jammergenoeg zagen we opnieuw niets langs de weg. Wat ons wel opviel is dat we meer en meer armoede zagen: de hutjes/barakken waar de mensen hier in wonen zijn erbarmlijk. In Keetmanshoop stopten we opnieuw bij een supermarkt om nog wat inkopen te doen.

Deze winkel was dag en nacht verschil met de supermarkt in Windhoek. Hier enkel zwarte mensen, weinig vertrouwde producten en vlees dat er zodanig wansmakelijk uitzag dat we het hielden bij een soort van zwanworsten. We reden vervolgens nog enkele kilometers verder naar onze camping.

De Quiver Tree camping is genoemd naar de vele kokerbomen die in deze streek staan. Het bos is zeker de moeite waard: de bomen zijn toch iets speciaals en leveren leuke foto's op. Ook wevers die grote nesten bouwen in de bomen zijn fantastisch. Veel tijd om hierbij stil te staan, hadden we niet. Om 16u werden de lokale cheetahs gevoederd.

Zowel Tim als Audrey waren er niet gerust in. Het hek waar de cheetahs zaten kon je zomaar openduwen, zonder slot. De eerste cheetah zat al te wachten en na enkele minuten kwam ook de tweede cheetah voor zijn avondmaal. De gids vertelde wat over de jachtluipaard en daarna gaf hij hen het rauwe vlees. Terwijl de cheetahs aan het eten waren, mochten we de Cheetahs aaien. Daarvoor moest je natuurlijk binnen de omheining gaan en dat zagen we niet echt zitten. Zowel Martijn als ik waren van plan om ze te aaien, maar al snel was de cheetah klaar met eten en was het risico te groot.

We keerden terug naar onze jeep, zetten de tenten op (deze keer gelukkig in het daglicht), staken de barbecue aan en genoten van het prachtig uitzicht aan het kokerboomwoud. Ook de sterrenhemel is hier on-ge-loof-lijk. Duizenden sterren en ook een witte schijn, dit moet wel de Melkweg zijn. We kropen opnieuw vroeg in onze tent 20.30u en hoe raar het ook klinkt, dit is geen minuut te vroeg: je past je hier probleemloos aan, aan de tijd van de natuur: vroeg (6.00u opstaan en moe worden als het donker wordt (18.00u). Ik typ nog snel deze blog in de tent, terwijl de rest al slaapt. De wind is tevig komen opzetten, het lijkt wel alsof ons tentje zal wegwaaien. Morgen gaan we opnieuw een stukje verder. Benieuwd als we een tv vinden die onze Rode Duivels zal uitzenden op het WK! Als we lang genoeg kunnen wakkerblijven tenminste :-)